Το τρεις εξαμαρτείν…

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Το ότι ο Άρης έφυγε σκασμένος από την Τούμπα, αφήνοντας δυο βαθμούς που θα… ρέφαραν την ισοπαλία με τον ΟΦΗ, όντας απλά συνεπής, λέει κάτι. Ο Άρης από πέρσι δεν τον φοβάται τον ΠΑΟΚ. Αναμετράται στα ίσα απέναντί του, είναι άκρως ανταγωνιστικός, μετριέται και δεν βρίσκεται ελλιποβαρής και αν έβαζε το πέναλτι ο Γιουνές δεν θα έχανε ούτε στο Βικελίδης πέρσι.

Χθες όμως έχασε μια τεράστια ευκαιρία να κάνει ένα διπλό που θα είχε πολλαπλά οφέλη πέρα από τα προφανή βαθμολογικά. Σε επίπεδο ψυχολογίας, εντυπώσεων, αυτοπεποίθησης, χώρια που θα έβαζε στο πρόβλημα τον αιώνιο αντίπαλό του. Όχι ότι είναι άσχημη η ισοπαλία στην Τούμπα αλλά όταν δέχεσαι ένα γκολ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, σου μένει η αίσθηση του ανικανοποίητου.

Ότι άφησες τη δουλειά στη μέση. Και η αλήθεια είναι ότι του Άρη χθες του παρουσιάστηκαν τρεις σημαντικές ευκαιρίες μέσα στο ματς, αλλά δεν μπόρεσε να τις εκμεταλλευτεί. Βάζει γκολ στην πρώτη φάση που κάνει και αντί να… πατήσει στο μομέντουμ του απόλυτου αιφνιδιασμού και να βάλει έξτρα άγχος στον γηπεδούχο, δέχεται γκολ στην επόμενη φάση.

Κερδίζει το αριθμητικό πλεονέκτημα με την αποβολή του Μάτος και με περίσσεια αφέλεια λίγα λεπτά αργότερα ο Σάσα δίνει το… πάτημα στον Σιδηρόπουλο να του βγάλει την δεύτερη (στα όρια του πολύ αυστηρού φυσικά) κίτρινη για να επαναφέρει την ισορροπία. Προφανής έλλειψη καθαρού μυαλού και λάθους διαχείρισης αφού από την στιγμή που βγήκε ο καλύτερος αμυντικός χαφ του ΑΡΗ το γήπεδο… έγειρε και ελλείψει άλλου κλασσικού ανασταλτικού χαφ, κλήθηκε να παίξει δίπλα στον Ματίγια ο Ντιγκινί.

Κι όμως ο ΑΡΗΣ κόντρα στην ροή βρίσκει το γκολ της νίκης με τον Ματίγια και δεν μπορεί ούτε αυτό να το κρατήσει, παρά το γεγονός ότι αμύνθηκε με πάθος και με μπροστάρη τον άπειρο Εμαν (είναι εντελώς άδικο να κατηγορούμε τον Κόρχουτ για το γκολ του Μίσιτς όταν παίζει με πρόβλημα και έχει κάνει το τέλειο ματς αμυντικά).

Ο Άρης είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο στην Τούμπα. Να χαλάσει το παιχνίδι του ΠΑΟΚ και λιγότερο να δημιουργήσει το δικό του. Με κοντά τις γραμμές και άμυνα στα δυο τέταρτα, είχε προφανή στόχο να μην πάει η μπάλα στον άξονα που είναι η μεγάλη δύναμη της ομάδας του Φερέιρα και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό με συνέπεια και προσήλωση από όλους.

Μπροστά αρκέστηκε στα κέφια του πολύ φορμαρισμένου Φετφατζίδη και του παθιασμένου Ιντέγιε αφού ο Γκάμα δεν μπήκε στο κλίμα του ματς και οι μπάλες δεν πέρασαν από τον Ματίγια. Ο Τερζής ήταν άτυχος γιατί μπορεί να πέτυχε διάνα με την επιλογή του Λάρσον αλλά είχε ήδη ξοδέψει μια αλλαγή με τον τραυματισμό του Κουέστα και φάνηκε διστακτικός στην 3η του κίνηση από τον πάγκο αφού ήδη ο Κόρχουτ έπαιζε με πρόβλημα και δεν είχε άλλο χαφ με ανασταλτική έφεση.

Ο απολογισμός του Τερζή ως υπηρεσιακός τεχνικός είναι αυτός που όπως φαίνεται θα του δώσει και την μονιμοποίηση στον πάγκο του Άρη. Το αποτέλεσμα πάντα μετράει και όταν οι διαθέσιμες επιλογές από την προπονητική δεξαμενή, δεν πείθουν ότι αυτός που θα έρθει θα είναι πραγματικά καλύτερος, ενώ οι «καλές» περιπτώσεις κρίνονται ασύμφορες οικονομικά για το club, ο Έλληνας τεχνικός γίνεται για τη διοίκηση η αυτονόητη επιλογή.

Έχει το ΟΚ από τον Θόδωρο Καρυπίδη που τον εμπιστεύεται απόλυτα, φαίνεται ότι έπεισε και τον Άγγελο Χαριστέα που τον έζησε καθημερινά αυτές τις τρεις εβδομάδες. Τα δύσκολα φυσικά αρχίζουν τώρα για τον Βεροιώτη τεχνικό που από σήμερα θα πρέπει να λειτουργήσει εκτός του προστατευτικού μανδύα του υπηρεσιακού προπονητή. Οι ευθύνες θα πέσουν όλες πάνω του και είναι ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ και ρίσκο ταυτόχρονα αν θα μπορέσει να τις σηκώσει γιατί ως γνωστό ο Άρης είναι ένα δύσκολο καράβι.

Την στήριξη από το club είναι βέβαια ότι θα την έχει, συνεργάτες θα του φέρουν, ο Χαριστέας θα τον βοηθήσει όσο μπορεί, την ομάδα την ξέρει αφού βρίσκεται σε αυτή ενάμιση χρόνο τώρα στο πλευρό Ερέρα και Παντελίδη. Όπως τα αποτελέσματα στα δυο ματς με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ του δίνουν την θέση στην άκρη του πάγκου, έτσι η πορεία του στα επόμενα θα του προσφέρει μακροημέρευση ή θα… κάψει και το δικό του χαρτί.

Έχω ξαναπεί ότι ο Άρης έχει καλό ρόστερ. Χρειάζεται διαχείριση από τον προπονητή και ηρεμία…